முகில்

முகிலே!

வெண் பொதியாய் விண்ணில் திரிவதை விட்டு
மண்ணில் மனிதர்களும் மரங்களும் வாழ
ஆழ்கடலிலிருந்து அமுதம் பெற்றது போல்
உப்பை நீக்கி உயர் நீரைப் பெற்று,
கார் முகிலாய் கருமை நிறம் பெற்றாய்!

உருவம் கருத்தாலும் உள்ளம் உயர்ந்ததென
உவந்து கண்ணனும் கார்வண்ணன் எனப்பெயர் கொண்டான்,
கண்ணனுக்கு பெயர் தந்த வள்ளல் நீ!

கார்முகிலே!

நீழ்கடலின் அலைத் துளியிலிருந்து
உவர்ப்பை நீக்கி உயிர்நீரைப் பெற்றாய்.
வெள்ளித்தட்டாய் வானில் மிதந்த நீ
கருந்திட்டாய், கடல் காடு மலை கடந்து
நாடு நகரம் செழிக்க நல்மழையாய்
உலகெங்கும் பெய்து கரைந்தாய்.

உன் உயர்குணம் கண்டு உவகை கொண்டோம்
வாரி வழங்கும் வான்மழை மேகமே
உன்னை வாழ்த்தி வணங்குகிறோம்!

ஒரு கோடையில் பெய்த மழையைப் பார்த்து என் தந்தை எழுதியது - பத்து வருடங்களுக்கு முன்னால்.